Koszmar nadal trwa&Intryga

Koszmar nadal trwa&Intryga
*Oczami narratora*
Wybuch był ogromny.Każdy przechodzień,który akurat przechodził koło szpitala oberwał nawet malutkim kawałkiem pozostałości po tym budynku.Mgła,która się nad nim unosiła,stawała się coraz większa i większa.Pożar pożerał wszystko.Po kilkunastu minutach przyjechały straże,policja i karetki,po które ktoś musiał oczywiście zadzwonić.Każdy wątpił czy ktoś przeżył.Miejsce było bardzo niebezpieczne.Niektórzy myśleli,że to atak terroru,ponieważ nic poważnego w tym mieście nie zdarzyło się prawie od stu lat.Większość rodzin,która tam przebywała lub miała tam znajomych poginęła.Wiadomości już nawet pokazały to całe wydarzenie,więc rozgłos był ogromny.Całe Stany Zjednocznone opanował jednocześnie chaos i depresja.Niektórzy byli wstrząśnięci tą całą sytuacją.Inni trochę mniej,lecz i tak współczuli poszkodowanym.Najgorsze jednak załamanie nerwowa przeżyła babcia i dziadek naszej bohaterki.Prawie umarli na zawał,jednak powstrzymywała ich myśl,że Ally mogła w jakiś pewien cudny sposób-przeżyć.Jednak to mogły być tylko marzenia...Strażacy i policjanci przesypywali gruzy,podnosili ciężkie rzeczy i przedmioty,gasili pożary,lecz i tak nikogo nie mogli znaleźć.Operacja ta trwała już prawie półgodziny.Po chwili znaleziono trzy ciała,które nie spłonęły[nie byli to nasi bohaterzy]. Lekarze po zbadaniu ostatecznie i z pewnością stwierdzili zgon tych osób.Rozpoczęto dalsze poszukiwania,lecz każdy trud i wysiłek szedł niestety na marne.Wszyscy powoli zaczęli tracić nadzieję jakiegokolwiek znalezienia czyjegoś ciała[nawet zgonu]. Nikt jednak nie tracił nadziei.Szpital był duży i w każdej chwili można było jeszcze kogoś uratować.
*Oczami Jessie*
Po jakimś czasie lekarze mnie już wypuścili.Badali mnie i sprawdzali czy nic mi się nie stało.Na szczęście zemdlałam i tylko w ten sposób uniknęłam śmierci.Jak się dowiedziałam przed chwilą,to wielu ludzi których dostało tymi rżącymi kawałkami zginęło na miejscu lub było rannych.To była naprawdę wielka katastrofa.Jednak nie mogłam cały czas narzekać,ponieważ nie o mnie tu wtedy chodziło,tylko o moich przyjaciół.Miałam nadzieję,że przeżyli.
-I jak.-zapytałam się komendanta.-Znaleźliście kogoś.
-Niestety,ale nie.-odpowiedział.-Miała tu pani bliskich.
-Przyjaciół.Najwspanialszych przyjaciół.Bez nich mój plan leg...,to znaczy świat legnie w gruzach.-poprawiłam się szybko i odeszłam w szybkim tempie na bok.Nie chciałam by coś się wydało.To była tylko i wyłącznie moja tajemnica,a oni byli mi do tego niezwłocznie potrzebni.Patrzyłam się jeszcze przez chwilę,aż usłyszałam jakieś krzyki.
-Ej!Halo!-krzyczałam.
-O co chodzi.- zapytał się i podszedł do mnie policjant.
-Usłyszałam tam jakieś wrzaski.Myślę,że ktoś przeżył.
-W takim razie trzeba to sprawdzić.-powiedział i kazał tam pójść kilkunastu strażakom...

*******************************************************

No i zaczyna się ta druga seria tego jakże wspaniałego moim zdaniem opowiadania.Macie szczęście,że dzisiaj jest dzień dziecka.Inaczej byście na niego czekali jeszcze ze dwa tygodnie.Wiem jestem zła,ale tego już się nie da niestety zmienić.Taki już mój charakter.

Teraz dwa pytania do bloga.

Czy wiecie jaki ma plan Jessie i kto przeżył?
Tego wszystkiego dowiecie się dopiero w następnych rozdziałach.

Ps.Blog bez dramatu,to nie mój blog.Myślałam długo nad nim,aż w końcu wymyśliłam pewną intrygę Jessie.Jednak nie tylko ona coś knuje.

Uwaga!!!Mogę wam tylko zdradzić,że w tej części[już chyba ostatniej]wydarzy się coś zdumiewającego,coś co powali was na nogi.
Bądźcie cierpliwi.

Pozdro-Sabina