Rozkaz&Śmierć

Rozkaz&Śmierć
*Oczami Jessie*
Na początku byłam bardzo zdumiona. Co miały niby oznaczać słowa bardzo wstrząsające.
-Jestem przygotowana na każdą złą opcje.Nie wydaje mi się, że mnie pan czymś zaskoczy. Wiele już w życiu przeszłam i obawiam się najgorszego, ale myślę, że to nie będzie chyba tak straszne.-powiedziałam już trochę arogancko.
-W takim razie może już zacznę. Od kogo zacząć.-zapytał.
-Jak on tam ma...aha. Od Zacka.-powiedziałam.
-Jego stan jest najbardziej krytyczny. Obawiam się, że chyba nie przeżyje, ale kto wie?-po tych słowach głupawo się uśmiechnęłam. Nie życzyłam mu takiego losu, ale to nie była moja wina, że zgotował sobie go, aż taki straszny. Następnym razem niech...zaraz zaraz, przecież nie będzie następnego razu. Dobra, odbiegam od tematu.
-A co zresztą.-zapytałam.
-Ich stan jest stabilny. Myślę, że po kilku godzinach wszystko się unormuje i będą w spokoju móc wyjść do domu.-po tych słowach kamień spadł mi z serca. Cieszyłam się jak głupia, ale nie wiedziałam, że za chwilę nastąpi straszna nowina. Otóż przed momentęm dostałam sms, na którym napisana była wiadomość. Brzmiała ona tak:
"Plany się nam komplikują. Nie chcąc czy nie, musimy wyeliminować z gry Trish. Mam nadzieję, że sprawisz jej szybką śmierć. Po wykonaniu zlecenia skontaktuj się z nami."-Liverop. Na początek wiadomość ta mną wstrząsnęła. Ten facet był moim wspólnikiem, ale nigdy bym nie przypuszczała, że będzie kazał mi zabić kogoś z moich przyjaciół. Jednak wiedziałam, że wynagrodzenie będzie ogromne, więc jak najszybciej zaczęłam działać. Udałam się w stronę sali, na której znajdowali się moi przyjaciele i Zack. Weszłam do środka. Wyciągnęłam nóż z kieszeni i zbliżyłam się do czarnowłosej.Nachyliłam się nad nią. Widać było, że z ciskał mnie smutek i rozpacz. Nie miałam najmniejszej ochoty zabić czarnowłosej, lecz cóż tu robić. Należałam do mafii Liveropa i całkowicie podlegałam jego kontroli. Gdy tego nie zrobię, wtedy na pewno on z szykuje mi szybką śmierć, a tego chyba już nie wytrzymam. Chciałam to zrobić, ale za każdym razem się wahałam. Czy aby na pewno?.-myślałam. Po chwili namysłu już miałam jej  podcinać szyję, gdy nagle obudził się Dez. Widząc to chciał krzyczeć i mi wytrącić nóż z ręki, jednak ja byłam szybsza. Bez żadnego namysłu wbiłam mu nóż w sam środek głowy, po czym następnie wyciągnęłam i wsadziłam prosto w rękę Zacka. Następnie bez żadnych skrupułów uciekłam stamtąd...

*****************************************************************
No i jak. Podoba się? Może być? Nie jestem, aż tak strasznie z niego zadowolona. Myślę, że ta akcja, aż tak bardzo się nie rozwija. Można powiedzieć, że jestem okrutna i bezwzględna, ale to są tylko brednie. Takie masakry lubię tylko w filmach i opowiadaniach, a w tym to dopiero ich początek. Mam nadzieję, że się wam podoba i będziecie z przyjemnością dalej czytać tego bloga.

Pozdro-Crystal